Hoeveel tinten groen ben jij?
Soms komen er gedachten bij mij op en laten die mij niet los.
Het is toch vooral de bevolking uit de laagste klassen die het hardste worden getroffen. Kijk bijvoorbeeld naar India of Afrika of iets dichter bij huis… de vluchtelingenkampen in Griekenland. Of onze mensen die afhankelijk zijn van de voedselbanken. We sluiten daar het liefst onze ogen voor want ons volk, ons huis eerst…. Maar wie zijn wij als volk of mens dan?Wat maakt dat wij meer recht hebben op hulp dan een ander mens?
Dat we het anders moeten doen staat vast.
Ik hoop ook dat vele zich dat realiseren. Geld verdienen is fijn en geld maakt ook dat je vrijer kan leven maar wat heb je nou echt nodig? En nieuw zitbank, tv, 3 feestjes in het weekend, 20 outfits om iedere keer wat anders aan te hebben, de nieuwste gadgets, verre luie zonvakanties?
We hebben allemaal nu meegekregen hoe belangrijk onze mensen in de zorg, op de scholen en andere cruciale beroepen zijn als het erop aankomt. We steunen als volk massaal op deze mensen. En toch worden we boos als blijkt dat het niet genoeg is voor jouw als persoon omdat er keuzes gemaakt moeten worden om onze samenleving draaiend te houden.
Fabrieken staan stil of draaien minder productie en blijkbaar is er voldoende! Er is genoeg, er is zelfs te veel over wat nog op voorraad ligt… winkels lopen tegen het probleem aan dat de zomer collectie in de winkels moet hangen maar de lente collectie nog niet verkocht is. Dieren staan op de wachtlijst om geslacht te worden omdat er geen afname is door restaurants en geen export. Boeren klagen over de extra kosten om deze dieren te voederen en dat het vlees strakjes niet meer rosé is.
Er zijn genoeg voorbeelden te noemen waaruit blijkt dat we met minder het heel goed af kunnen. Maar hoe pakken we dit aan?
De natuur herleeft letterlijk en komt langzaam bij van alle uitbuiting en plunderingen die het de afgelopen eeuwen heeft ondergaan. De industriële revolutie heeft ons als mens tot afschuwelijke wezens gemaakt. Tijd voor een nieuw geluid lijkt mij… niet voor massa industrie maar voor een groene revolutie.
Ik ben geen wereld verbeteraar, ik kan alleen voelen en vertalen.
Ik lees verschillende verhalen over complotten, 5g en Big Brother. Over hoe wij naar een politie staat toe gaan met de 1,5 meter als het ” nieuwe normaal ” . Maar weet je… dat is niet waar het om gaat… dit gaat over jou? Hoe jij maar ook ik, als persoon strakjes verder wil. Welke keuzes jij maakt om het voor jezelf, je gezin maar ook voor jouw kleinkinderen en hun kinderen nog iets te kunnen betekenen. Wij zijn de generatie die het nu nog anders kunnen doen. Die veranderingen kunnen maken en kunnen zeggen, niet ik maar wij.
“Wij hebben de aarde in bruikleen van onze kinderen”
De vraag is dus… hoeveel tinten groen zit er in jou en mij? Durven wij te kiezen voor bijvoorbeeld zero waste, minder of helemaal geen plastiek, gaan we onze lokale kleine bedrijfjes steunen, minder of liever helemaal geen vlees, of bewust meer veganistische producten te kiezen waar geen dierlijke bestanddelen in zitten.
Maar ook… onze ouderen steunen, en massaal strakjes een enorme opslag afdwingen voor onze zorg en andere blijkbaar cruciale beroepen waar we nu zo hard op steunen.
Jij en ik zijn het geluid, de verandering. We kunnen daar nu al mee beginnen. Ieder vanuit zijn eigen huis. Laat je niet opjagen of bang maken door complotten en theorieën die worden geroepen. Deze komen vanuit een emotie die geen veranderingen wil, die het graag wil laten blijven zoals het was. En dat kan…. maar willen we dat?
Ik niet in ieder geval.
Voor nu… keep safe and take care en vraag jezelf alvast af… wat wil ik straks anders doen.
